Wczoraj (20.10) o godzinie 16.15 w radzyńskim I Liceum Ogólnokształcącym miała miejsce promocja książki ś.p. prof. Tadeusza Semeniuka pt. Kalendarium dziejów Parafii Św. Trójcy w Radzyniu Podlaskim oraz Dekanatu radzyńskiego (wydanie drugie uzupełnione). Wydarzenie to zostało połączone z wieczorem wspomnień o autorze.

- Sala nr 24, w której się znajdujemy nie przez przypadek została wybrana, bowiem to właśnie tutaj profesor Semeniuk przepracował 20 lat, jako nauczyciel – powiedział dyrektor I LO Tadeusz Pietras.

- Był to człowiek niezwykle życzliwy, oddany młodzieży, wiele wkładał sił i pracy w przygotowanie uczniów do egzaminu maturalnego. Nauczyciele, którzy z nim pracowali, postrzegali go, jako nauczyciela bardzo odpowiedzialnego, bo profesor przejmował się i angażował we wszystko, co działo się w szkole – kontynuuje Pietras.

Idea napisania kalendarium zrodziła się podczas spotkań zarządu Radzyńskiego Towarzystwa Regionalnego, do którego należał Tadeusz Semeniuk. W 2006 roku ukazało się pierwsze wydanie Kalendarium, które rozeszło się błyskawicznie. Profesor jednak zdawał sobie sprawę z tego, że to wydanie, wymaga dokończenia, ponieważ brakowało ostatnich lat z dziejów parafii. Dlatego kilka lat później podjął się jego poprawienia, zdobył nowe dokumenty, wprowadził najnowsze wydarzenia z dziejów parafii. W wydaniu drugiego uzupełnionego Kalendarium, pomogło profesorowi Radzyńskie Stowarzyszenie Inicjatyw Lokalnych z prezesem na czele Józefem Korulczykiem.

- Zapamiętałem Profesora, jako osobę bardzo wyjątkową. Był człowiekiem bardzo pokornym i skromnym, lecz jednocześnie wymagającym. Nigdy z jego ust na lekcjach, nie padły słowa, które w jakiś sposób mogłyby nas karcić, zawsze podchodził do wszystkiego z wielkim spokojem i dystansem. Poprzez takie zachowanie budził w nas ambicję i chęć pokazania, że umiemy się uczyć. Podczas prowadzonych lekcji dało się odczuć partnerstwo pomiędzy nauczycielem i uczniem. Żadna lekcja nie należała do zwykłych i nudnych, zawsze o czymś dyskutowaliśmy i przeważnie aż brakowało nam czasu na dokończenie danego tematu – wspominał Wiesław Mazurek – uczeń Profesora.

Po spotkaniu, w kościele parafialnym pw. Św. Trójcy została odprawiona Msza Święta w intencji zmarłego.

TADEUSZ SEMENIUK – BIOGRAFIA

Tadeusz Semeniuk, urodził się 13 listopada 1937r w Wohyniu. Jego rodzice, Franciszek i Franciszka Semeniukowie prowadzili tam gospodarstwo rolne. Był najmłodszym z czworga rodzeństwa, miał dwie siostry i brata. Wychowywał się w rodzinie głęboko religijnej i otwartej na potrzeby drugiego człowieka. Ponieważ gospodarstwo położone było na skraju wsi, na tzw. łąkach, w czasie okupacji w domu rodziców Tadeusza znajdowali schronienie partyzanci, zbiegowie z obozów jenieckich oraz Żydzi. Był to dom otwarty na ludzi potrzebujących. Wzorem dla dzieci był szczególnie ojciec, wrażliwy nie tylko na potrzeby innych ludzi, ale też na piękno przyrody i otaczającego świata, przy tym obdarzony niezwykłym głosem. Jak wspomina rodzina, przed wojną ówczesny senator książę Seweryn Czetwertyński zaproponował Franciszkowi Semeniukowi wybudowanie gospodarstwa w Suchowoli w zamian za jego śpiew w tamtejszym kościele ( Franciszek z tego nie skorzystał). W domu rodzinnym Tadeusza także dużo czytano.

Jego dzieciństwo wpisuje się w trudne czasy wojny i okupacji, zaś dorastanie w równie niełatwe czasy powojenne. Uczęszcza do 7-klasowej Szkoły Podstawowej w Wohyniu, do której przemierza codziennie w obie strony osiem kilometrów pieszo. W 1952r kończy szkołę, zaś po czterech latach, w 1956r. uzyskuje świadectwo dojrzałości w Liceum Ogólnokształcącym w Milanowie.

Natychmiastową realizację marzeń o studiach uniemożliwia mu choroba ojca a także fakt, iż zostaje potraktowany, jako dziecko kułaka (ojciec nie chciał wstąpić do powstającej wówczas spółdzielni produkcyjnej). Dopiero w kilka lat od otrzymania świadectwa dojrzałości rozpoczyna studia polonistyczne na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie. Tam też w 1962r. otrzymuje dyplom magistra filologii polskiej.

Bezpośrednio po studiach rozpoczyna pracę, jako nauczyciel języka polskiego; najpierw w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Radzyniu. Mieszka w bardzo skromnych warunkach, w internacie szkoły mieszczącym się w tzw. pałacu na Guberni, późniejszym szpitalu zakaźnym. Kiedy internat przenosi się do nowego budynku, w oczekiwaniu na nowe mieszkanie, przez kilka miesięcy mieszka tam bez światła i wody.

Po roku pracy w ZSZ przenosi się do radzyńskiego I Liceum Ogólnokształcącego, gdzie przez rok pracuje na stanowisku nauczyciela – bibliotekarza a przez kolejnych 29 lat, jako nauczyciel języka ojczystego i literatury oraz wychowawca. W gronie koleżanek i kolegów – pedagogów znany jest z niezwykle sumiennego i odpowiedzialnego wykonywania obowiązków zarówno nauczyciela jak i wychowawcy. Zaś jego postawę na zebraniach rady pedagogicznej postrzega się długo, jako głos rozsądku, prowadzący do niezbędnych niekiedy kompromisów. Wielu wspomina także jego życzliwość, cierpliwość i wyrozumiałość w stosunku do uczniów a także wyważony i sprawiedliwy sposób ich oceniania. Staje się wychowawcą wielu znaczących dziś ludzi.

T. Semeniuk całym swoim życiem dawał przykład tego, jak być człowiekiem wiernym Bogu, nawet w ciężkich czasach komunistycznych. Szczególne związki łączyły go z Kościołem; przez czterdzieści osiem lat był członkiem parafii Św. Trójcy w Radzyniu Podlaskim; w różny sposób bardzo mocno zaangażowanym w budowanie wspólnoty parafialnej. W miarę swoich możliwości codziennie uczestniczył we Mszy św. i przystępował do komunii św. Dzieje swojej parafii utrwalał z pasją w artykułach i książkach. Owocem jego pracy wychowawczej i osobistego zaangażowania wśród młodzieży były rodzące się powołania kapłańskie.

Kiedy 1 września 1992, po trzydziestu latach pracy przechodzi na emeryturę, podejmuje się kolejnego cennego zajęcia, jakim była praca przy tworzeniu i kierowaniu Redakcją Terenową Katolickiego Radia Podlasie. Współpraca z radiem była spełnieniem jego młodzieńczych marzeń. Pod jego kierunkiem powstało ponad 100 audycji radiowych, głownie z pogranicza literatury i sacrum; m.in. „Biblia a literatura polska", „Ze skarbca literatury polskiej" „Magazyn Radzyński", „Po sześćdziesiątce", „Wokół naszych spraw". Pracę Redakcji rozsławia także grupa modlitewna „Logos", przygotowująca audycje poetycko – modlitewne; m.in. czuwania fatimskie oraz wielkopostne. Pracę Redakcji Terenowej w Radzyniu zamyka rok 2000, kiedy Katolickie Radio Podlasie zmienia swój profil.

Tadeusz Semeniuk wpisuje się także w grono znanych i cenionych regionalistów. Przez długi czas był członkiem Radzyńskiego Towarzystwa Regionalnego, dzięki któremu ukazała się najcenniejsza jego praca - „Kalendarium dziejów Parafii Św. Trójcy w Radzyniu Podlaskim i Dekanatu Radzyńskiego", wydana w 2006r z okazji jubileuszu 550 - lecia erygowania tejże parafii. W ostatnich latach życia pracował nad drugim wydaniem „Kalendarium" – znacznie uzupełnionym i poszerzonym, opisując dzieje parafii do końca 2009r. Książka ukazała się dzięki Radzyńskiemu Stowarzyszeniu Inicjatyw Lokalnych. Historia Radzynia i powiatu radzyńskiego pasjonowała go przez wiele lat, o czym świadczą też inne jego cenne opracowania: „Wybitni Polacy urodzeni w Radzyniu Podlaskim" oraz „Dzierżawcy i właściciele królewskich dóbr radzyńskich".

Ostatnie miesiące życia T. Semeniuka przepełnione były cierpieniem. Po latach bardzo intensywnego życia zawodowego i różnego rodzaju zaangażowania osobistego, zaczyna poważnie chorować. W końcu trafia do Zakładu Opiekuńcz - Leczniczego w Ustrzeszy k/ Radzynia, gdzie znosi cierpienia z ogromną pokorą w gronie ludzi cierpiących podobnie. Kierując „list otwarty" do wszystkich ludzi dobrej woli zabiega o systematyczną obecność kapelana w tymże Zakładzie, poruszony losem ludzi cierpiących i samotnych, którzy przygotowują się często do odejścia „na drugą stronę życia". Umiera 22 kwietnia 2011r. w radzyńskim szpitalu. Pochowany został na cmentarzu w rodzinnym Wohyniu.

Apel o obecność kapelana w ZOZ w Ustrzeszy odczytany został jako „duchowy testament" Tadeusza Semeniuka. Biskup siedlecki Zbigniew Kiernikowski 1 sierpnia br. powierzył ten obowiązek ks. Henrykowi Domańskiemu.; tym samym „duchowy testament" Profesora został wypełniony.

Opracowała Małgorzata Kołodziejczyk