Czy myśleliście kiedykolwiek nad tym, by amerykańska tradycja święta Halloween zagościła w Polsce? Zdania są podzielone.

Przechadzając się wczoraj z rodzinką po radzyńskich marketach, doświadczyłem powolnego wkraczania tej „zabawy” na nasze polskie tereny. Co prawda daleko nam jeszcze do tego, by 31 – czyli dzisiaj – przebierać się w upiorne ciuchy, mazać twarz czerwoną farbą, zabarykadować się dyniami z wyszczerbionymi zębami ze świeczką w środku, a już o tworzeniu tak zwanych scary farm – czyli farm, które są otwierane specjalnie na to święto, by wywołać strach – nawet nie wspomnę.  Doszedłem do wniosku, że jednak w jakimś stopniu brakuje nam tej nutki Ameryki. Możliwe, że jest to spowodowane filmami, które niejednokrotnie oglądaliśmy i nadal oglądamy – duże domy, białe płoty, dynie, przebrane dzieci chodzące od domu do domu  mówiące  „cukierek albo psikus”. W Polsce brakuje tego luzu, dystansu do Dnia Wszystkich Świętych.

Przeanalizowałem to na przykładzie swojej rodziny. Moi rodzice, którzy są stanowczymi tradycjonalistami negują wszystko, co jest związane z szaleństwem halloween’owym. Twierdzą, że Dzień Wszystkich Świętych oraz Zaduszki są to dni refleksji, chwili dla zmarłych. Nie widzą sensu wygłupów –czas ten wypełniają  wspomnieniami o zmarłych. Ja natomiast podchodzę do tego trochę luźniej. W wózek sklepowy próbuje spakować największą dynię, straszę rodzinę maską z filmu „Scary Movie” i szukam świeczek, które sukcesywnie ktoś mi ciągle wyrzuca z wózka.

Mimo, że te dni są odbierane jako czas nostalgii i zadumy, to w moim przypadku jest to jeden z niewielu dni, w którym cała rodzina spotyka się w jednym miejscu, co już jest jakimś powodem do radości. Po krótkiej modlitwie, ustawieniu kwiatów i zniczy nadchodzi pora na przywitanie się z braćmi, siostrami, ciotkami i wujkami, którzy tworzą pokaźną grupę osób, otaczającą grób moich dziadków. W czasie Komunii Świętej, która na cmentarzu w Ulanie trwa około pół godziny, znajdujemy czas na rozmowę o nowym aucie wujka, o szkole do jakiej dostała się siostra (serdecznie pozdrawiam!).  Co jakiś czas wkrada się temat zmarłych, spoczywających w grobie. Po setkach prób namówienia rodziny, by przyjechała do nas na obiad w końcu udaje się, co daje jeden z niewielu dni w roku, gdy widzę wszystkich razem przy wspólnym stole.

Dzień Zaduszny poświęcam przyjaciołom, którzy za wcześnie opuścili ten świat. Jeżdżąc wieczorem na cmentarze widok jaki staje przed oczami zmusza do refleksji – kilka tysięcy zniczy palących się w jednym miejscu tworzy obraz piękny, a jednocześnie skłaniający do przemyśleń.

Liczę, że i Wy te święta – choćby nie wiem jakby to dziwnie brzmiało w odniesieniu do święta zmarłych – spędzicie w gronie bliskich. Z lekką tęsknotą za tymi co odeszli i z nadzieją na ich lepsze życie po śmierci.

Jestem ciekaw Waszych przemyśleń na temat halloween’owych zabaw. Chcielibyście, żeby amerykańska tradycja celebrowania Wszystkich Świętych wkroczyła do Polski? Piszcie w komentarzach.